Widzę już piękne złote przestrzenie,
oblane słońcem, korony drzew,
łąki niebieskie, gdzie kwitnie marzenie,
w różowej muszli, syreni śpiew,
tańczące słonie, beztroskie maje,
czułe potwory, piękne rusałki.
Wszystko to widzę, wszystko poznaję,
żywe obrazy z dziecięcej bajki.
(...)
I widzę okręty, morską głębinę,
perły ukryte na samym dnie,
świetliste kręgi, po których płynę,
aby odnaleźć przeszłości cień.
Tajemne przejścia, sezamu bramy,
dzielnych rycerzy zaklęty czas.
Wszystko jak dawniej jak w bajkach mamy,
gdy wielki spokój otaczał nas.
Łomatko jak nostalgicznie się zrobiło... Kojarzycie? Krzysztof Gradowski napisał, zaśpiewała Małgorzata Ostrowska... w Podróżach Pana Kleksa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz